YOKADAMIN MASALI

1

ilköğretmenimi hatırlatıyor bana acı, gümüşi saçlarıyla kararlı bir azizeydi çocukluğun manastırında. görmek tüketmektir, görüyorduk o çağda, altuni bir çağ yanılsaması taşırdık üstümüzde, karda yürürdük üst baş dağınık, körlüğün rengidir beyaz, bilmezdik daha bunu. siyahla beyaz elele verirler, aralarında keskin bir bıçak dururdu, daha bilmezdik. eğitir acı, hayatın talim terbiye kurulunun müfredatı gereği, daha fidandık, eğilmezdik rüzgara karşı, deli rüzgar akıllı rüzgar ayırımı yapamazdık. sarı, pirinç bir yıldız yakamızı süslüyor muydu, aşkın bir sürgün olduğu da nereden çıkacaktı. bir müze bekçisi kadrosu açılacaktı masumiyete. ilköğretmenim öldü, onun vücudu vardı. bana kim diyebilir ki acının elleri kolları yok, vücutsuz el kol çizen bir abidin dino yok.

tüydük manastırından teker teker çocukluğun, harici çocukluğun terra nova’sına attık ürkek adımlarımızı. bir çocukluktan bir çocukluk çıkınca kaç kalır, hangi resimde bunun altın oranına rastlanır, hangi şiirden harfsiz kelimeler atılabilir bilmiyorduk. severdik oyunları ki ihtimal hesabına dayanırlar, bilmezdik ihtimaliyatı ama severdik yine de, sevmek bilmektir bilmek sevmektirlerle kaybedecek vaktimiz yoktu, vaktimiz hiç yoktu hiç yoktu, biz çocuktuk vaktimiz yoktu hiç, acı için uygun bir vakit gerekir oysa, gümüşi bir suskunluk çağına girmenin hazırlık kursunda ağırdır dersler, teneffüsler kısacık ve doyumsuzdur. bizse çocuktuk ve ruhumuzun donmuş gölü henüz yoktu coğrafyamızda.

ve ilköğretmenimi hatırlatıyor bütün bunlar bana, acı diye ne yazdıysak o olduğumuzu epi topu. saçlarımızın diken diken oluşunu, zamana karşı biriktirdiğimiz muziplikler karşısında sonraları neyi sevdiysek göremediğimizi artık, çünkü sevdiğimiz oluruz ve insan karşısında bir masal aynası yoksa hiç hükmündedir, görünmezdir. ilköğretmenimi hatırlatıyor hayat bana, herşeyin altuni yazgısıdır ardına bakmadan gitmek.

2

bir gün ilköğretmenimi yazdım ve o işte o vakit öldü ve ben çocuk değildim artık, bitti. hakiki masal bitti.

(*) müzikler, sırasıyla:
yansımalar, “ağıt”, yansımalar.
yaşar kurt, “alışamadım”, göndermeler.