N’EKREM ÇENEN TUTULSUN! N’OLMAZ NALAN!

türk sinemasını sevmem arkadaş. sevmem. bu kadar basit. yeşilçam’dan tevarüs eden bütün olumsuzluk ve ilkellikler bir yana, yeni türk sineması diyebileceğimiz şey bana çok acınası geliyor, komik bile değil. ele gelir hiçbir yanı yok bu sinemanın. ne yapmaya çalıştığını bilen birkaç düzgün yönetmenin bir iki cılız girişimi ise kurtarmaya yetmiyor bu tuhaf şeyi. derviş zaim, nuri bilge ceylan ve öyle birkaç isim, hamamın namusunu gerçekten kurtaramıyor. herşeyi unutun, sadece şunu bana söyleyin: adam gibi bir senaristin ve yönetmenin elinde bir saniyede, bir mimikle, bir jestle, bir kelimecikle, bir ses tonuyla, bir bakışla, bir susuş anıyla veya buna benzer enstrümanlardan biriyle verilebilecek bir duygu yoğunluğunu vıcık vıcık, bitmek tükenmek bilmez, sündür allah sündür, insanı aptal yerine koyan, saçmasapan, sözümona “diyalog”larla vermeye çalışmaktan ne zaman kurtulabildi, kurtulabilecek bizim sinemamız? oyuncular ne zaman “artiz”likten, rol kesmekten kurtulabilecek? umudum zayıf doğrusu.

arada bir, bu değerlendirmemin, acımasız gözüken ama hiç de öyle olmayan değerlendirmemin keskin dişlerini törpüleyebilecek heyecan verici hamleler olmuyor değil. aha işte bir tanesi, senaristi ve yönetmeni özcan alper olan “sonbahar”. bu cümleye “sanırım” kelimesini ekleyeyim, çünkü henüz seyretme imkânı bulamadım. ama müzik cd’sini kaptım. gökten monica belluci yağsa başına aydemir akbaş düşen bir kronik şanssız vatandaş olan bendeniz, sıpamın türkçe öğretmeninin istediği kitabı bulmak için tam kırk (gerçekten kırk, lafın gelişi değil) kitabevi dolaşıp da kendi kendime “lan burda o kitap olmaz” diye homurdandığım kırkbirinci kitabevinde muradıma erdiğim ve de hiç hazzetmediğim halde işkillendiğim havalarda şemsiye taşıyıp durup tam da dünkü boktan havada lânet olası şemsiyeyi almayı unutarak sıçan gibi ıslandığım dün akşam. halimin acınası rezilliğini yansıtabilmek için cümleyi de böyle bombok kurarım işte!

bakınız meselâ “güz sancısı”. tomris hanım darılmasın ama kötü. çarpık ideolojik bakışı da bonusu! ben şimdi uzun uzadıya eleştirip de durduk yerde kendi canımı da sizinkini de sıkmayayım. markar esayan yapmış gereken eleştiriyi.

şimdi de azıcık teselli bulalım. tekrar bakınız meselâ “sonbahar”. ben bakmadım, bakacağım en kısa zamanda. büyük ihtimalle de yanılmış olmayacağım, sevineceğim.

amaan, türk sinemasını ben mi kurtaracağım! zaten bıkmışım jazzetta’da melmeketi kurtarıp durmaktan, türk sineması da kurtulmayıversin, n’olcek. ben şimdi siz sayın seyircıya bi kıyak çekeyim öğlen öğlen. bu filmden en beğendiğim iki parçadan birini dinleteyim size. bu bir hemşin türküsü: “daim yusuf orti”. ayşenur kolivar söylüyor, hem ne söylüyor. ikinci en hoşlandığım parça, “köyde cenaze”, yuri ryadchenko’nun bestesi. ama onu dinletmeyeceğim. gidip satın almanız için cd’yi, buna değer çünkü. onun yerine birileri, meselâ yusuf’la eka konuşacak.