BENİ BAĞIŞLA AYRIKOTU

sevgili ayrıkotu, bilmem seni savunduğum için incittim mi? biliyorum senin gibi sessiz, yavaş, kendi halinde yaşayan, ince bir otu kalemime dolamamalıydım, seni tanıtmaya kalkmamalıydım, anlayan anlamalıydı seni; şimdiye değin yalnızlığın elinde nasıl yaşadınsa, yine öyle onurlu, güzel, sessiz yaşamalıydın; bu kâğıda, bu yazıya girip hapsolmamalıydın; bu yeryüzüne nasıl sessiz sedasız geldinse, bir gün yine öyle kendiliğinden çekip gitmeliydin; kimse bilmemeliydi seni benden başka, ben, bir ben bilmeliydim, bu yetmeliydi bana. biliyorum, buydu bütün istediğin bu yeryüzünden. ama yapamadım. bunun için bağışla beni.

(…)*/**/***/****

(*) ilhan berk, “kül”den.

(**) majisküllere hadleri bildirildi.

(***) aynı zamanda tek perdelik oyun.

rol dağıtımı:
ayrıkotu: üçboyutlu olan ben,
şair: blog yazarı ben.

(****) fondaki müzik: mozart, 25. senfoni (k: 183)